Abstract

Deprem etkisi altında yapı davranışı günümüzde geliştirilen bilgisayar yazılımları ile modellenebilmekte; yapı-temel-zemin davranışı doğru bir şekilde analiz edilebilmektedir. Deprem sırasında yapıya etkiyen deprem dalgasının dalga özellikleri, depremin odak derinliği, bölgenin yerel zemin koşullarına (jeolojik ve jeofiziksel) bağlı değişiklik gösterir. Bu anlamda deprem kaynağının yapıya olan mesafesi yapının deprem davranışında önemli bir rol oynar. Ülkemizde için mevcut deprem yönetmeliği (TDY2007) dinamik analizlerde kullanılmak üzere seçilen deprem kaydında, depremin merkez üssünün kaydın alındığı noktaya uzaklığını dikkate almamaktadır. Bu çalışmada deprem etkisi altında bir yapının depremin merkez üssüne olan mesafesinin davranışa etkisi incelenmektedir. Bu amaçla sonlu eleman modeli oluşturulan yumuşak zemin ortamındaki 17 m genişliğinde ve 19 m boyundaki yayılı temel, üst yapıdan yayılı temele aktarılan 100 kPa ile düzlemsel şekil değiştirme esası ile 15 düğüm noktalı elemanlarla modellenmiştir. Modele iki farklı zemin iyileştirme yöntemi (darbeli kırmataş kolon (DKK) ve Jet Grout kolonu) uygulanarak düşey yer değiştirmeleri (oturmaları), derin temel uygulaması (delme kazık) ile değerlendirilmiştir. Yapılan model analiz sonuçlarına göre; statik durumda düşey yer değiştirme değerlendirildiğinde, en iyi performans derin temel olan delme kazık uygulamasında elde edilmiştir. Analizler dinamik durumda tekrarlandığında; depremin gerçekleştiği bölgede Jet Grout, DKK ve Delme kazık uygulamasında; yayılı temel altında düşey yer değiştirme değeri deprem merkez üssünden uzaklaştıkça daha yüksek elde edilmektedir. Aynı zamanda delme kazık uygulanmış modelin dinamik durum performansının DKK ve Jet Grout kolonuna göre daha iyi olduğu modelde gözlenmiştir.

References

[1] Durgunoğlu H.T, Kulaç F, İkiz S, Karadayılar T. Taş kolonlar ile zemin islahı üzerine bir uygulama , Zemin Mekaniği Ve Temel Mühendisliği Dördüncü Ulusal Kongresi 1992; İTÜ
[2] Selçuk L. Zemin sıvılaşmasına karşı optimum taş kolon tasarımının sonlu elemanlar yöntemi ile modellenmesi, Ankara Üniversitesi Doktora Tezi 2009; Ankara.
[3] Kanmaz H. Rijit kolonların farklı zemin ortamlarındaki performansları, İstanbul Kültür Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi 2014; İstanbul.
[4] Kusin, C. Jet grout yöntemi ile iyileştirilen zeminlerin sonlu elemanlar yöntemiyle sayisal analizi, İnşaat Mühendisliği Anabilim Dali, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi 2009; Adana.
[5] Önalp A, Sert S. Geoteknik Bilgisi III, Birsen Yayınevi 2010.
[6] Toğrol E, Tan O. Kazıklı Temeller, Birsen Yayıncılık, ISBN 978-975-511-327-4, 2009; Istanbul.
[7] PLAXIS, User Manual. 2D, (Edited by Brinkgreeve, R.J.B.), Delft University of Technology& PLAXIS, 2002; The Netherlands.
[8] Zienkiewicz O. C. The finite element method. Maidenhead, England: 1977; McGrawHill.
[9] Cai F, Ugai K. Numerical analysis of the stability of a landslide reinforced with piles. Soils and Foundations, 2000, 40, (1), 73–84.10.3208/sandf.40.73.
[10] Chen TC, Lin ML, Wang KL. Landslide seismic signal recognition and mobility for an earthquake-induced rockslide in Tsaoling, Taiwan. Eng 2014; Geol 171:31–44
[11] Ling H, Ling HI. Kawabata T. Revisiting Nigawa landslide of the 1995 Kobe earthquake. 2014; Geotechnique 64:400–404.
[12] Savage WZ, Baum RL, Morrissey MM, Arndt BPi Finite-element analysis of the Woodway landslide 2000; Washington. U.S. Geological Survey Bulletin 2180.
[13] Griffiths, Lane D.V. Griffiths, P.A. LaneSlope stability analysis by finite elements Geotechnique 1999; pp. 387-403
[14] Brinkgreve R.B.J, Broere W, Waterman D. PLAXIS 2D Dynamic Modüle 2007; Manual Delft University of Technology, Delft
[15] Mungan H. Ground improvement with aggregate piers, Istanbul Kultur University, 2016; Institute of Science and Technology.