References
Acarlar, M., Bilgin, Z.A., Erkal, T., Güner, E., Şen, A.M., Umut, M., Elibol, E., Gedik, İ., Hakyemez, Y. ve Uğuz, M.F. 1991. Van Gölü doğu ve kuzeyinin jeoloji. MTA Rapor No: 9469 (in Turkish).
AFAD. 2011. Van Depremi (23.11.2011) Raporu, TC Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı, Deprem Dairesi Başkanlığı (www.afad.gov.tr).
AFAD. 2019. http://deprem.afad.gov.tr/ (Erişim tarihi: Mayıs-Ağustos 2019).
Akansel V., Ameri, G., Askan, A., Caner, A., Erdil, B., Kale O. and Okuyucu, D. 2014. The 23 October 2011 MW7.0 Van (Eastern Turkey) Earthquake: Interpretations of Recorded Strong Ground Motions and Post Earthquake Conditions of Nearby Structures. Earthquake Spectra, 30 (2), 657-682.
Aksoy, E., 1988. Van ili doğu-kuzeydoğu yöresinin stratigrafisi ve tektoniği. Doktora tezi, Fırat Üniversitesi, Fen Bil. Enst., Elazığ, 171 s (yayımlanmamış).
Aydan, Ö., Sedaki, M. and Yarar, R. 1996. The seismic characteristics of Turkish earthquakes. Eleventh World Conference on Earthquake Engineering, June 23-28, Acapulco, Mexico.
Aytekin, O. 2012. 2011 Van depreminin yöresindeki kültür varlıklarına olan etkisi üzerine bir değerlendirme. Batman University Journal of Life Sciences, 1 (1), 1081-1090.
Beyaz, T. 2004. Zemin etkisinden arındırılmış deprem kayıtları kullanılarak Türkiye için yeni bir deprem enerjisi azalım bağıntısının geliştirilmesi. Ankara Üniv., FBE, Jeoloji Müh. ABD., Doktora Tezi (yayımlanmamış), 271 s., Ankara.
Campbell, K. W. 1989. The dependence of peak horizontal acceleration on magnitude, distance, and site effects for small-magnitude earthquakes in California and eastern North America. BSSA, 79 (5), 1311–1346.
Çeken, U. 2007. Marmara Bölgesinin kuvvetli yer hareketi azalım ilişkisi modeli. Sakarya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Jeofizik Müh. ABD, Yük. Lisans Tezi (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Günay BEYHAN). 212 s., Adapazarı-Sakarya.
Emre, O., Duman T.,Y., Özalp, S., Olgun, S. and Elmacı, H. 2012. “1:250,000 Scale Active Fault Map Series of Turkey, Van (NJ 38,5) Quadrangle, Serial Number: 52”, General Directorate of Mineral Reserach and Exploration, Ankara-Turkey.
EMSC-CSEM. 2011. European Committee for Standardization. Eurocode 8: design of structures for earthquake resistance – Part 1: general rules, seismic actions and rules for buildings, EN-1998-1: 2003. European Committee for Standardization, Brussels.
Fukishima, Y. and Tanaka, T. 1990. A new attenuation relation for peak horizontal acceleration of strong earthquake ground motion in Japan. BSSA, 80, 757-783.
Gülkan, P. and Kalkan, E. 2002. Attenuation modeling of recent earthquakes in Turkey. Journal of Seismology, 6, 397-409.
IBM SPSS Statistics. 2019. IBM SPSS Statistics software: SPSS Statistics V26. (www.ibm.com/products/spss-statistics; Erişim Tarihi: Haziran-Temmuz 2019).
İnan, E., Çolakoğlu, Z., Koç, N., Bayülke, N. ve Çoruh, E. 1996. 1976-1996 Yılları arası ivme Kayıtları olan deprem kataloğu. TC Bayındırlık ve İskan Bakanlığı Afet İşleri Genel Müdürlüğü Deprem Araştırma Dairesi Başkanlığı, 98 s., Ankara.
Joyner, W. B. and Boore, D. M. 1988. Measurement, characterization, and prediction of strong ground motion: Earthquake Engineering and Soil Dynamics, 2, Recent Advences in Ground Motion Evaluation, 43-102.
Kayabali, K., and Beyaz, T. 2011. Strong motion attenuation relationship for Turkey-a different perspective. Bull. Eng. Geol. Environ., 70, 467-481 (DOI: 10.1007/s10064-010-0335-6).
KOERI. 2004. Kandilli Observatory and Earthquake Research Institute. www.koeri.boun.edu.tr (Erişim Tarihi: 2019).
KRDAE. 2011. Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü (http://www.koeri.boun.edu.tr/new/).
Özbey, C., Sarı, A., Manuel, L., Erdik, M. and Fahjan, Y. 2004. An empirical attenuation relationship for Northwestern Turkey ground motion using a random effects approach. Soil Dynamics and Earthquake Engineering, 24, 115–125.
Sabetta, F. and Pugliese, A. 1987. Attenuation of peak horizantal acceleration and velocity from Italian strong ground motion records: BSSA, 77, 1491-1513.
Sadigh, K., Chang, S.-Y., Egan, J.A., Makdisi, F. and Youngs, R.R. 1997. Attenuation relationships for shallow crustal earthquakes based on California strong motion data. Seismological Research Letters, V: 68, No: 1, p: 180-189.
Selçuk, L., Sağlam-Selçuk, A., and Beyaz, T. 2010. Probabilistic seismic hazard assessment for Lake Van basin, Turkey. Natural Hazards, 54, 949-965 (DOI: 101007/s11069-010-9517-6).
Selçuk, L., ve Aydın, H. 2012. Kuvaterner yaşlı alüvyal zeminlerin kuvvetli yer hareketine etkisi: 2011 Van depremleri. Jeoloji Müh. Dergisi, 36 (2), 75-97.
Şengör, A.M.C., and Kidd, W.S.F. 1979. Post-collisional tectonics of the Turkish Iranian Plateau and a comparison with Tibet. Tectonophysics, 55, 361-376.
Şengör A.M.C., and Yılmaz Y. 1981. Tethyan evolution of Turkey: a plate tectonic approach, Tectonophysics, 75, 181–241.
Şengör, A.M.C., Görür, N., Şaroğlu, F. 1985. Strike-slip faulting and related basin formation in zones of tectonic escape: Turkey as a case study. In: Biddle KT,Christie-Blick N (eds) Strike-slip faulting and basin formation. Soc Econ Paleontol Min Sp Pub 37:227–264.
UBC (Uniform Building Code). 1988. International Conferance of Building Officials, 1988: UBC 1988. Section 2312 Earthquake Regulations. Whitter, CA: ICBC.
Ulusay, R., Tuncay, E., Sönmez, H., and Gökçeoğlu, C. 2004. An attenuation relationship based on Turkish strong motion data and iso-acceleration map of Turkey. Engineering Geology, 74, 265-291.
USGS. 2000. Implication for earthquake risk reduction in the United States from the Kocaeli, Turkey, Earthquake of August 17, 1999. U.S. Geological Survey Circular 1193, Editor: p. 64.
USGS. 2011. http://earthquake.usgs.gov/earthquakes/
Üner, S. 2003. Van Gölü doğusu (Beyüzümü Gölü dolayı) Pliyo-Kuvaterner yaşlı karasal çökellerin sedimantolojisi. Yüksek lisans tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Van, 73 s (yayımlanmamış).